ناخنکی به زندگی

                                                        تقدیم به روان پاک شهید بهشتی

دلم به یاد عزیز کسی بهانه گرفت

که از غمش دل عشّاق، جاودانه گرفت

غم فتادن سروی شکست قامت من

که از فتادن او فتنه در زمانه گرفت

حدیث کهنۀ ققنوس زنده از او شد

که عشق سرخ ز خاکسترش زبانه گرفت

فضای ذهن من از یاد او معطّرشد

به نام او غزلم رنگ عارفانه گرفت

 غمش به جان همه دهر عاشقانه نشست

دل بزرگ غم از داغ آن یگانه گرفت

سپیده دم ز صبا تا که غرق بوسه کند

سراغ تربت او عشق، عاشقانه گرفت

هلا، بهشت «بهشتی» حضیض دنیا را

به اوج کنگرۀ عرش آشیانه گرفت...